چرا میوه ی تحت تنش خشکسالی کالیفرنیا ممکن است برای شما بهتر باشد

خشکسالی شدید این روزها بر همه فشار می‌آورد: ساکنانی که چاه‌هایشان خشک می‌شوند؛ کشاورزان مجبور به آزمایش رشد محصول خود با آب کم‌تر می شوند؛ و البته میوه‌ها و سبزیجات که خود تشنه هستند.
اما تحقیقات اولیه نشان می‌دهند که خشکی به ارزش غذایی محصول صدمه نمی‌زند و با کمی مواد معدنی اضافه‌شده حتی ممکن است افزایش یابد.
این یک ایده وسوسه‌انگیز است که تیزیانا سنتوفانتی در دانشکده کشاورزی آمریکا در پارلیر، کالیفرنیا، محوطه وسیعی از زمین‌های کشاورزی تجربی در حدود نیم ساعت جنوب فرزنو، در حال تحقیق بر روی آن است.
سنتوفانتی یک دانشمند تحقیقاتی وابسته به مرکز فن‌آوری آبیاری در ایالت فرزنو است. یکی از سوالاتی که پرسیده می‌شود این است که چگونه درختان میوه نسبت به خشکسالی، در مقایسه با درختانی که مقدار زیادی آب می‌گیرند واکنش نشان می‌دهند.
سنتوفانتی می‌گوید: ” تحقیقات من در مورد واکنش فیزیولوژیکی به تنش‌ها است و خشکسالی یکی از آن هاست.”
برخی از درختان انار در باغ‌های پارلیر بسیار دچار تنش شده‌اند. آن‌ها درون یک حلقه سفالی (بتنی) کار گذاشته می‌شوند که سیستم‌های ریشه‌ای آن‌ها را محدود می‌کند و آن‌ها را وادار به نقب زدن (ریشه کردن) به اعماق زمین می‌کند. سنتوفانتی با محلول نمک، بور و سلنیوم به آن‌ها آب می‌دهد؛ این عناصر طبیعی در خاک بسیاری از مزارع دره مرکزی که در حال مبارزه با خشکسالی هستند وجود دارند.

او می‌گوید: ” قطعا خواهید دید که این درختان بسیار کوچک‌تر هستند.” در واقع آن‌ها کوتاه قد (کوتوله) هستند و میوه روی آن‌ها هم بسیار کوچک است.
سنتوفانتی یک قطعه دیگر از انارها را در حالی که فقط ۳۵ درصد از چیزی را که یک درخت به طور طبیعی می‌نوشید، آبیاری می‌کند، و در عین حال یک گروه دیگر از درختان که نیمی از مقدار آب معمولی را به خود اختصاص می‌دهند به من نشان داد. این درخت‌ها به ارتفاع معمول رشد می‌کنند اما میوه آن‌ها ترک‌خورده است، بنابراین شما می‌توانید دانه‌های انار را ببینید که مانند یاقوت کوچک به بیرون نگاه می‌کنند.
او می‌گوید که داده‌های مقدماتی، شک او درباره تاثیر خشکسالی بر ارزش غذایی میوه را تایید می‌کنند.
سنتوفانتی با اشاره به یک فریزر عمیق پر از نمونه‌های میوه می‌گوید: ” بر کیفیت میوه تاثیر نمی‌گذارد، بنابراین هیچ چیز، هیچ تفاوتی وجود ندارد.”
در واقع، نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که انارهای ترک خورده که با آب کمتری رشد می‌کنند، هنوز تمام سطوح آنتی‌اکسیدان نرمال – مقادیر مشابه ویتامین C، مواد مغذی کم‌مصرف و پر مصرف را دارند. همان نتایج در مورد انگور تحت تنش خشک سالی که سنتوفانتی مورد آزمایش قرار گرفته‌است نیز صادق است.
اما یک تفاوت جالب در مورد درخت‌های انار کوتوله ، آن‌هایی که ریشه‌های محدود شده دارند، وجود دارد: انارهای کوچک که با نمک، بور و سلنیوم رشد کرده‌اند، خاصیت آنتی‌اکسیدان انارهایی که در شرایط عادی رشد کرده‌اند را دو برابر کرده‌است. سنتوفانتی و تیم او هنوز در حال تحقیق هستند که چرا نمک و بور این نتایج را تولید می‌کنند، اما آن‌ها ایده‌هایی دارند.
سنتوفانتی می‌گوید: ” گیاهان وقتی استرس دارند تمایل به تولید مقدار بالاتری از فنولیک ها و آنتی اکسیدان ها دارند.” او می‌گوید که به این دلیل که نمک و بور برای گیاهان سمی هستند، این تنش افزایش‌یافته به نظر می‌رسد که باعث می‌شود درختان در حال مبارزه باشند و ترکیبات شیمیایی بیشتری را آزاد کنند.
سنتوفانتی و همکارانش قصد دارند در اوایل سال آینده یافته‌های خود را در مورد انگور و انار برای انتشار ارائه دهند و او در پی آن است که آیا تاثیر مشابهی بر هلو دارد یا نه. این آزمایش‌ها هنوز در مراحل اولیه هستند، و تا کنون مانند انار، هلویی که با آب کمتری رشد کرده‌است بسیار کوچک است.
بزرگ‌ترین چالش؟ متعاقد کردن مصرف کنندگان برای میوه‌هایی که کوچک‌تر یا ترک خورده هستند ممکن است برای شما و محیط زیست بهتر باشند.
سنتافونتی می‌گوید: ” من بر این باورم که اگر قادر باشیم این میوه را به عنوان دوست‌دار محیط‌زیست وارد بازار کنیم زیرا کم‌تر آب مصرف می‌کند، و در دره مرکزی رشد می‌کند، جایی که ما مشکلات خشکسالی زیادی داریم، مصرف کنندگان حاضر به خرید این میوه خواهند بود، زیرا سازگار با محیط‌زیست است.”
او و محققان هم‌کار او در پارلیر امیدوارند که بتوانند بودجه ای دریافت کنند که بررسی محتوای آنتی‌اکسیدان میوه با آب کم‌تر را ادامه دهند. آن‌ها نه تنها انار و هلو، بلکه کاکتوس اپونتیا و اگرتی (salsola soda)، یک سبزی خوشمزه از ایتالیا است که می‌تواند با آب شور آبیاری شود، را آنالیز می کنند.
همانطور که سالت قبلا گزارش داده است، دیگر کشاورزان در کالیفرنیا که کشاورزی به اصطلاح خشک را آزمایش کرده‌اند، که شامل استفاده از آب بسیار کم‌تر از حد عادی است، دریافته اند که می‌توان محصولات خوش طعم تر و شیرین تری ایجاد کرد.
در همین حال، محققان مکزیک، تایلند، تایوان و اسپانیا با دادن آب کم‌تر موفق به رشد فلفل تندتر شده‌اند. اما وقتی دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا که با پرورش دهندگان هالیپینو در سانتا کلارا و سن بنیتو کار می‌کردند، سعی کردند این تجربه را تکرار کنند، نتایج فقط فافل نیمه تند را ارائه کردند.