برای اِناردِلِه کانی ، اقوام ، همسایه ها ودوستان درمنزل کسی که می خواهد رب انار درست کند جمع می شوند وبا کمک و همکاری هم دانه های انار را از پوستش جدا کنند. زیبایی در این است که اولا یک جمع صمیمی تشکیل میشه و در حین کار با هم صحبت می کنند . و حتی داستانهایی بسیار زیبا نقل میشود. گاهی وقتها از شدت خنده ها اشکشون در میاد وحتی همسایه چند خانه آن طرف تر متوجه میشن که همسایه اش مشغول دانه کردن انار هستند و اونا هم بدون دعوت میان. تواین گیروداراصلا متوجه گذشت زمان نمیشند اینها همه قشنگیه کاره و سختیهاش در قبال این زیباییها اصلا دیده نمیشه . یه وقت های این جمعیت تا حدود ۲۰ نفر می رسند. و گاهی هم بزرگترهای جمع شروع به گفتن داستانها و روایات قدیمی می کند و بقیه به احترامشون سکوت میکنند .این لحظات واقعا با شکوه و دلنشین و زیباست. شاید درک این نوشته ها برای کسانی که هنوز درچنین مجالسی شرکت نکردند باور کردنی و سخت باشد. اما صفا و صمیمیتی که بین اهالی روستا ، مخصوصاً این جمع های خانوادگی وجود دارد واقعا زیباست.